Σ’ αγαπώ

Και χωρίς αγωνία καμιά,
χωρίς προσμονή,
θα πω τις λέξεις.
Σκέψου εσύ,
ήμουν ο ζέφυρος άνεμος
που σε χάιδεψε;
ο ήλιος o αθώος που σε φλόγισε;
ο άγνωστος θεός που σε επιθύμησε;
με όλους τους πόθους του γυμνούς,
αμόλυντους σαν την αλήθεια;
...Χωρίς απαντοχή καμιά,
μόνο με την ιερότητα των στιγμών
που ύμνησαν οι ποιητές των αιώνων,
θα υποκλιθώ:
Ευάνθιος!