Ίχνη

Όταν μιλήσω

τη γλώσσα των φράξων

του χαμοκέρασου  και των βρύων

Θα μοιάζουν οι λέξεις μου

 αινίγματα

που θα ηχούν χρώμα και φως

στον κατακλυσμό των αισθήσεων

παραλήρημα

 στο χορό των αγγέλων

και στων ονείρων τα θαύματα

Όταν μιλήσω

τη γλώσσα της πασχαλιάς 

του ρυακιού 

και των κρυφών μου προκλήσεων

θα μοιάζει το ποίημα άνεμος

που σε ραπίζει

κι ύστερα θρόισμα γλυκό

στ’ απόκρυφα που σε χαϊδεύει

 Και αν μιλήσω τη γλώσσα

των καημών

θα αφήσω πίσω μου ιχνηλάτες

ερυθρών σημαδιών

αδιόρατων σημάτων