Ανασυνθέσεις

Ανασυνθέσεις

Το ξέρω είσαι το χάδι
που ο άλλος οφθαλμός ορά
ως λικνιζόμενο φθινόπωρο
Πάντα μετρούσα απόντες
στα προσκλητήρια
Πότε αυτός που ξέμεινε
κυνηγώντας το φύλλο στον άνεμο
και βρέθηκε εκεί που εντοιχίστηκε
στους σταλαγμίτες
πότε ο άλλος που ξεχάστηκε
στο παγκάκι της οδού Τοσίτσα
Όχι δεν ήταν ο πόλεμος
ήταν αυτή που έφευγε
Όλο το κίτρινο δεν είναι φετινό
Δεν είναι η βροχή
που ο άλλος οφθαλμός ορά
είναι η εκροή των συσσωρευμένων
δακρύων.
Δεν είσαι εσύ
είναι η μνήμη που σε διασκευάζει
ανασυνθέτοντας
όλες τις απογευματινές θλίψεις
Το ξέρω είσαι το ποίημα.