Φθινοπωρινή

Και είπε:

- Θέλω να μου στεγνώσεις τη βροχή. Έρχεται από τα μαύρα σύννεφα-άλλα του ουρανού κι άλλα δικά μου-δυνατή, αμείλικτη, ραπίζει το πρόσωπό μου, σκοτεινιάζει τα μάτια μου, ξεπλένει το χαμόγελο, με βυθίζει στα λασπόνερα...
Λίγο στοχάστηκε και είπε πάλι:
-Μα, θα στερέψουν τα ρυάκια που ηχούνε τη θλίψη μου, θα σωπάσει η σταγόνα στη στέγη μου, θα σβηστούν οι γραμμές απ' το τζάμι μου...
Συλλογισμένη σώπασε. Και δεήθηκε:
- Κάνε Θεέ μου την βροχή μου ποίημα...