Ε! συ, ποιητή!
σώθηκαν όλα.
Μια, μια τις μνήμες
ξόδεψες,
τις δεύτερες ζωές,
σ’ ανέστιες περιπλανήσεις.
Τώρα για πού τραβάς
δίχως λέξη καμία;
Στη δύση σου;
Εσύ που γύρευες
Αφετηρίες
και μια ζωή
Ανατολές στα όνειρά σου,
σιωπηλός βαδίζεις
στον προορισμό σου;
Ε! συ δημιουργέ
του ωραίου μύθου!
δεν είναι ο θάνατος
ποίημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου