Και αναμένοντας το άσημο μέλλον
συνειδητοποιούσαμε
το ασήμαντο παρελθόν.
Κι άρμοζε, εδώ,
ο σπαραγμός του παταγώδους.
Ωστόσο, η περίσταση απαιτούσε ήχο
ή σιωπή πάλλουσα.
Σε κάθε περίπτωση μια ρωγμή,
ένα μικρό σκίρτημα, μία κραυγή.
Όμως εκείνο το φθινόπωρο,
όταν σιώπησε κι ο τελευταίος
τζίτζικας του καλοκαιριού,
οι ποιητές ανέβηκαν στα δέντρα,
φλυαρώντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου