Ω! τι χαρά
να ανοίγεις τα μάτια σου
και να σου λέει καλημέρα
το χαμόγελο
που τριγυρνούσε στον ύπνο σου
όλη νύχτα
Και να σκεφτείς πως ξύπναγες
κάθε φορά στο άγγιγμά του
με εκείνη την αίσθηση τη στυφή
της διάψευσης
Ήταν συνήθεια πια
να περνάνε οι επιθυμίες
σε χρόνο περασμένο
να μην προφταίνεις
ποτέ να μην προφταίνεις
γιατί πάνω στην προσμονή
σ’ έβρισκε ο ύπνος
κι ύστερα
κυνηγούσες τον προορισμό σου
σε νυκτερινές διαδρομές
αφώτιστες
Τι κρίμα!
Όμως
τι τύχη τώρα
να σε ξυπνά ένα χάδι
αιφνίδιο
πάντα η αφή ήταν η έλλειψη σου
στις πέτρες που κατοίκησαν
την ανάμνηση σου
Φως να σε λούζει
όνειρο
Ω! τι χαρά
τι ευτυχία
να επιστρέφεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου